Musikken og songen i Haugtussa.

Haugtussa skrevet av Garborg:
Oppgåve 1. Haugtussa og musikken: musikalsk og songvennleg.
Måten teksten blir framført på, denne gangen med ein song. Ut i frå korleis songen blir sunge på, får teksten ein stemning. Om songen blir sunge på ein veldig monoton måte, blir songen, vil eg tru, at den blir veldig keisam. Det blir ikkje noko spenning eller, så å seie, eit høgdepunkt. Heile diktet ville ha døyd, og alle dei som las teksten ville ha lagt den frå seg, før dei har lest halve teksten – diktsamlingen. Hadde diktsamlingen blitt framført berre ein trist måte, vil alt bli så trist, sjølv om det er ganske mykje trist som skjer i løpet av dikta, for det er ikkje nokon som vil høyre berre på triste ting som skjer. Derfor meiner eg at det same vil skje her som om teksten hadde blitt framført monotont, det hadde ikkje fall i smak. Måten dikta blei framført denne gongen, var både spennande og mystisk. Dikta fekk høgdepunkt og, eg vil nesten seie, eit poeng. Strofer blir sunge om igjen for at sjølve teksten skal gå opp med musikken, og få ein verknad. Gjerne så har den siste, eller dei to siste, strofene eit poeng og noko dei vil seie.
Om eg berre skulle ha lese teksten, så trur eg ikkje at eg hadde skjønt teksten på same måte. Eg hadde sikkert lagt ifrå meg teksten og ikkje tenkje meir på den. Men sida Mette forklarte litt mellom songen, som var eit stort pluss, og den mystiske og spennande stemma og musikken som fortrylla meg. For på den måten musikken var skrevet på, og songen sunge hadde mykje å seie på korleis resultatet blei. Eg venta på korleis neste vers i diktet var sunge, noe som var eit pluss for min eigen del.